En wat deden wij in onze vrije tijd? Natuurlijk spoor O treinen maken met een collega wtk! Op alle schepen had je een draaibank en een kolomboormachine, je kon er elec.en autogeen lassen, materiaal was er meestal ook genoeg om te hobbien!

Een serieus kijkende jongeman ( waar is de tijd gebleven?) op de manoeuvreer stand, maar hoefde niets te doen omdat alles vanuit de brug bediend werd. Wel veel herrie!! Met die draaiende 32 cilinders! Maar van gehoorbeschermers had nog niemand gehoord! 1955.

Na de" Armilla"volgde na één jaar de "Malvina"een zusterschip van de "Murena" als 3e.Wtk., na afloop van deze vaartijd volgde een studietijd waarna op de "Mitra"en vervolgens op de "Clavella"werd gevaren op dit laatste schip heb ik minder prettig gevaren.Het lag niet aan het schip. De ingang was al niet goed omdat ik een collega wtk.moest vervangen die een drankprobleem had. Buiten dat kon ik met een paar collega's op dit schip wat minder goed samen werken. Na afloop van een verlof periode werd ik naar Curacao gestuurd om stoomervaring op te doen, dat was dus voor de periode op de "Saidja". Shells wegen zijn soms wonderlijk, op Curacao aangekomen (vliegen met een KLM Constellation) werd ik geplaatst op een asphalt tanker en wel het motorschip "Patella" ! Een onder engelse vlag varend schip met een nederlandse bemanning. Het was een prettige vaart op de USA., vooral New York. Dit schip vervoerde asphalt, moest dus constant verwarmd worden door middel van stoomspiralen in de tanks, een voortdurende zorg voor de machine kamer dienst. Viel de verwarming te lang uit dan werd de asphalt hard en had je de poppetjes aan het dansen! Ook voer je met dit schip van de tropen 30 graden celcius in een paar uur tijd in vriezend weer min. 10 graden bij Kaap Hattaras.! Je zag dan de zee stomen! Een tijd later werd ik overgeplaatst op de "Sandpiper"een zandzuiger die beheerd werd door een aantal oliemaatschappijen om de ondiepte bij het meer van Maracaibo weg te werken. Het was voor die tijd een heel modern schip met twee General Motors (16 cil.) motoren draaiende met 700 omw/min. en een generator aandrijvende ( ik meen dat dezelfde type motoren in de amerikaanse diesellocomotieven van toen zaten) en twee hulpmotoren met 1200 omw/min. ook van General Motors. Het was dus een diesel-elec.schip. Alles werd vanuit de brug bediend, ook de pompkamer en het manoeuvreren. Elke 6 maanden dokken in Curacao, waarvan één keer in Texas in het plaatsje Orange. elke maand minstens 24 uur in Maracaibo. Dit was best een leuke tijd en veel tijd voor modelbouw. Hier het schip op de rede van Maracaibo reparaties aan de zuigbuizen. 24 Uur kon je je vermaken in de stad, meestal was dit winkelen (zaten veel duitsers van na de oorlog!)
We gaan weer verder met het varen! Omdat het uitdiepen van levensbelang voor de oliemaatschappijen was werd er niet bezuinigd op voeding en materialen.